Zach Murphree، معاون فروش جهانی و توسعه کسب و کار شرکت VELO3D، از 1 تا 3 مارس، در مورد تکنولوژی AM فلزی صنعتی در Aditive Manufacturing Strategies سخنرانی خواهد کرد. او همچنین در پنل 3: بازارهای در حال ظهور برای قطعات بزرگ AM شرکت خواهد کرد. با ظهور AM، این وعده داده شد که آزادی طراحی ممکن خواهد شد و این تکنولوژی به سازمان‌ها کمک خواهد کرد تا به دستاوردهای جدیدی در عرصه ی نوآوری دست یابند. مهندسان می توانند هر قطعه ای را صرف نظر از میزان پیچیدگی آن طراحی کرده و بسازند. انتظارات از AM فلزی از سایرین بیشتر بود اما با این حال تنوانست در حد انتظار ظاهر شود و پیشرفت کمتری داشت. به جای آزادی طراحی، مهندسان با محدودیت‌های طراحی مواجه شدند و مجبور شدند از محدودیت‌های سیستم‌های AM معمولی پیروی کنند. در همین حال، بیشتر تامین‌کنندگان فناوری AM به جای ساخت راه‌حل‌های AM که می‌تواند وعده اصلی را برآورده کند، وظیفه مهندسین را برای طراحی پیرامون محدودیت‌های آن گذاشته‌اند. این امر با معرفی طراحی برای ساخت افزودنی (DfAM) به عنوان یک الزام برای قطعات ساختمان انجام شد.
همه مهندسان درک عمیقی از اهمیت حیاتی DfX-X دارند که می تواند تولید، خدمات، هزینه، قابلیت اطمینان یا برخی نیازهای دیگر باشد. X مخفف دنیای واقعی است. مهندسان نمی توانند تنها با در نظرگیری عملکرد طراحی کنند – طرح آن ها باید برای چالش های دنیای واقعی آماده باشد. تنها در این صورت است که می‌توان آن طرح‌ها را با تمام نقص‌ها و محدودیت‌های عملی‌اش در دنیای واقعی پیاده‌سازی کرد. دانستن نحوه تعبیه DfX در طرح های آنها چیزی است که متخصصان مهندسی را از آماتورها متمایز می کند.
بیشتر بخوانید: دستگاه فیلامنت ساز
با این حال، AM در DfAM فقط یکی دیگر از متغیرهای X در DfX نیست و ما باید مراقب باشیم که این دو را با هم اشتباه نگیریم. محدودیت های AM را نمی توان “فقط جنبه دیگری از زندگی واقعی” دانست. AM یک فناوری تولید محدود است، ساختار ذاتاً هزینه بالایی دارد، دقت بسیار پایین‌تری نسبت به ماشین‌کاری دارد، سطوح با کیفیت پایین‌تری تولید می‌کند، و مواد اولیه ی آن همگی بهترین کیفیت را ندارند. تنها دلیل استفاده از AM این است که درجه بی سابقه ای از آزادی طراحی را ممکن می سازد. اما برای اینکه AM خود را تثبیت کند و پذیرش خود را گسترش دهد و همچنین به وعده اصلی خود عمل کند، آزادی طراحی که ارائه می دهد باید با هیچ فناوری تولید دیگری قابل مقایسه نباشد.
جایگزینی محدودیت‌های ماشین‌کاری CNC با مجموعه جدیدی از محدودیت‌های هندسی و انتظار از مهندسان برای همسو کردن تخیل خود در اطراف این محدودیت‌های جدید، ساده‌لوحانه و خود محور است. AM قبل از اینکه بتواند از مهندسان انتظار داشته باشد که مطابق با محدودیت هایش طراحی کنند، باید نشان دهد که چه ارزشی را ارائه می کند.
مصالحه‌هایی که DfAM معرفی می‌کند شامل اضافه کردن پشتیبانی، تغییر هندسه و ایجاد تغییرات دیگری است که با توجه به محدودیت‌های AM، تولید را ممکن می سازند. این سازش‌ها نه تنها بر ساخت قطعه تأثیر می‌گذارند، بلکه عملکرد، قابلیت اطمینان قطعه را تحت تأثیر قرار می‌دهند و به پردازش پس از تولید بیش از حد نیاز دارند. مهمتر از همه، DfAM همانطور که می دانیم، هدف مهندسان سازنده قطعات را نیز دچار تغییر می کند.
AM، مخصوصاً laser powder bed fusion، می‌تواند مزایای استثنایی را از نظر عملکرد برای قطعاتی که به این شیوه تولید می شوند، ارائه دهد. با این حال، DfAM به مهندسان می‌گوید که برای پذیرش فناوری جدید، آنها همچنین باید یک روش طراحی جدید را برای غلبه بر محدودیت‌های بیشتر فناوری‌های AM اتخاذ کنند. برای اکثر مهندسان این خبر چندان جذابی نیست. به قول Joris Peels در 3Dprint.com، DfAM، مانند این است که مردم را مجبور کرد قبل از خوردن پیتزا، ایتالیایی یاد بگیرند.
DFM ضروری است اما نباید با DfAM ترکیب شود. اما برای اینکه AM به توسعه برسد و موارد استفاده خود را افزایش دهد، به جای محدود کردن آن از طریق DfAM، باید آزادی طراحی را باز کنیم.