وزارت دفاع ایالات متحده، سابقه استفاده از چاپ سه بعدی را دارد و برای پیاده سازی این فناوری در بسیاری از طراحی‌های جدید سلاح و وسایل نقلیه خود تلاش می کند. نمونه ای از این تلاش، توافق نامه بین Newport News Shipbuilding و General Dynamics Electric Boat (GDEB) است که در آن تکنولوژی تولید افزودنی در فرآیند ساخت زیردریایی های هسته ای کلاس ویرجینیا برای رفع کمبودهای زنجیره تامین مورد استفاده قرار می‌گیرند. به گزارش دیفنس نیوز، در اخبار هیجان‌انگیزتر در این زمینه، پنتاگون اعلام کرده است که می‌خواهد چاپ سه‌بعدی را در سلاح تنفس هوای مافوق صوت (HWAC) خود بگنجاند. به طور خاص، از این فناوری‌ها برای ساخت موتورهای جت هوای جریان مستقیم استفاده می‌شود که در همه چیز از هواپیما گرفته تا موشک استفاده می‌شوند و از این نظر منحصربه‌فرد هستند که می‌توانند از سرعت‌هایی مانند 24 ماخ (یا بیش از 18400 مایل در ساعت/29000 مایل بر ساعت) عبور کنند. کیلومتر در ساعت). به گفته Keith DeVries، معاون دفتر برنامه فناوری ساخت وزیر دفاع، تولید افزودنی با فراهم کردن امکان ساخت سریع اجزای پیچیده در توسعه سیستم‌های جدید مفید خواهد بود. به لطف پیشرفت در فناوری‌ها، اکنون «این تکنیک‌های ساخت، اجسامی را از فلزات با آنتروپی بالا ایجاد می‌کنند که از استحکام فوق‌العاده‌ای برخوردارند و در برابر سایش مقاوم هستند، با استفاده از لیزر برای ذوب فلزاتی که می‌توانند در دمای بالا مقاومت کنند و به شکل‌های پیچیده‌تری ساخته شوند. ”
قابل ذکر است، Devries خاطرنشان می کند که این فناوری ها در ایجاد سیستم های پیشرانه Scramjet، سیستم های اساسی برای موتورهای مافوق صوت که به محفظه های پیچیده نیاز دارند و ساخت آنها بسیار دشوار است، استفاده خواهد شد. در واقع، به لطف پرینت سه بعدی، به نظر می رسد که تصور از ساخت این موتورها در حال تغییر است. همانطور که پیشتر ذکر شد، این سیستم ها در حال حاضر در موشک هایی مانند سلاح HAWC اجرا می شوند. به گفته معاون دفتر برنامه فناوری ساخت وزیر دفاع، فناوری ساخت افزودنی به اجزای Scramjet اجازه می دهد تا از فلزات در دمای بسیار بالا و بدون نیاز به جوشکاری پیچیده مطابق با روش های سنتی ساخته شوند.
فناوری‌های پرینت سه‌بعدی فرآیند ساخت قطعه را سرعت می‌بخشند، زیرا اتصالات جوشی پیچیده ایجاد شده با روش‌های سنتی نیاز به تأیید متخصص برای اطمینان از استحکام و کارایی آنها دارند. در مقابل، این تایید برای قطعات ساخته شده با استفاده از پرینت سه بعدی ضروری نیست. دلیل این امر این است که تولید افزودنی قطعات را مستقیماً و بدون نیاز به ایجاد اتصالات تولید می کند و نیاز به آزمایش های وقت گیر و خسته کننده را از بین می برد. اگرچه استفاده از فناوری های پرینت سه بعدی ظاهراً تنها مزیت هایی برای فرآیندهای تولید به ارمغان می آورد، کیت دیوریز معتقد است که استفاده از این فناوری ها باید ارگانیک و محدود باشد. تولید افزودنی فقط باید در جایی استفاده شود که مورد نیاز است و می تواند منافع را به حداکثر برساند.
منبع: 3dnatives