راهنمای مشکلات پرینت سه بعدی, مقالات پرینت سه بعدی

بهبود چسبندگی فیلامنت PETG به بستر پرینت

بهبود چسبندگی فیلامنت PETG به بستر پرینت
5/5 - (1 امتیاز)

عدم چسبندگی فیلامنت پتجی petg

PETG (پلی اتیلن ترفتالات اصلاح شده با گلیکول) یک ترموپلاستیک است که معمولاً در پرینت سه بعدی برای قطعات کاربردی استفاده می شود. شکنندگی کمتر نسبت به PLA و تاب خورگی کمتر از ABS، آن را به گزینه ای عالی برای طرح های انعطاف پذیر و موقعیت های پر فشار تبدیل میکند اما عدم چسبندگی فیلامنت پتجی petg می تواند یکی از مشکلات مهم این فیلامنت باشد.

PETG اغلب به عنوان یک فیلامنت راحت برای پرینت در نظر گرفته می شود. با این حال، تنظیمات پرینت برای PETG همیشه هم مثل آب خوردن نیست. لایه اول پرینت با PETG به ویژه مهم است و تنظیم آن دشوارتر از PLA است.

عدم چسبندگی فیلامنت پتجی petg می تواند مشکل ساز شود. در بهترین حالت، تاب برداشتن جزئی یا جابجایی جزئی لایه ممکن است. از طرف دیگر، اگر پرینت از سطح ساخت جدا و از کنترل خارج شود، به جای پرینت با یک فاجعه ی فیلامنتی مواجه میشوید. در چنین مواقعی، باید قبل از دستکاری تنظیمات پرینت، از صاف بودن بستر و تنظیم بودن افست Z  اطمینان حاصل کنید.

اگر این مشکلات کالیبراسیون را حل کرده اید و مشکل عدم چسبندگی فیلامنت پتجی petg بستر همچنان برقرار است، PETG مظنون بعدی است. بیایید نگاهی به نحوه مهار این فیلامنت دمدمی بیندازیم!

راه حل های مشکل عدم چسبندگی بستر به فیلامنت PETG

  • حرارت را افزایش دهید.
عدم چسبندگی فیلامنت پتجی petg

نگاره 2) وقتی زمان کافی برای خنک شدن وجود نداشته باشد.

پس از تنظیم بستر، درجه حرارت باید بررسی شود. اگر سطح بستر کاملا تنظیم، اما دمای هات اِند، خیلی پایین باشد، PETG ممکن است به آن نچسبد. دمای خیلی پایین مشکل زا تر از دمای خیلی بالاست.

هات اِند

می توانید دمای هات اِند را با پرینت لایه ی اول ارزیابی کنید. این کار را چندین بار تکرار کنید. از پایین ترین دمای توصیه شده توسط سازنده ی دستگاه (معمولاً بین 220 تا 250 درجه سانتیگراد) شروع کنید و هر بار به میزان 2 تا 5 درجه سانتیگراد افزایش دهید تا به دمای ایده آل برسید.

برای جلوگیری از مشکلات فیلامنت و همچنین تاب برداشتن، باید از پایین‌ترین دمای ممکن برای پرینت استفاده کنید. اگر دما خیلی بالا باشد، فیلامنت اکسترود شده ممکن است مرطوب و روان به نظر برسد. دمای ایده آلِ هات اِند دماییست که در آن فیلامنت به صفحه ساخت می چسبد و تا اکسترود کامل لایه ی بعدی خنک می شود.

دمای مورد نیاز برای لایه اول ممکن است بسیار گرمتر از دمای مورد نیاز برای لایه های بعدی باشد. مطمئن شوید که اگر دمای لایه اول را تغییر می دهید، لایه‌های باقیمانده همچنان در دمای مناسبی پرینت می‌شوند، خواه با لایه اول یکسان باشد یا نباشد.

بستر حرارت دیده

مانند دمای پایین هات اِند، دمای پایین بستر نیز می تواند باعث تاب خوردگی شود. این زمانی اتفاق می افتد که PETG خیلی سریع خنک می شود و لبه های پرینت دچار جمع شدگی و پیچ خوردگی می شوند. متأسفانه تنظیم دمای تخت می تواند چالش برانگیز باشد. اگر متوجه تاب خوردگی شدید، حرارت را زیاد کنید. محدوده دمای بستر توصیه شده برای PETG حدود 60 تا 90 درجه سانتیگراد است. افزایش تدریجی دما و انجام پرینت های آزمایشی بسیار مهم است زیرا PETG دردمای خیلی بالا هم بیش از اندازه چسبنده می شود.

اگر بعد از تنظیم دما، کاهش میزان تاب خوردگی خیلی کم یا بی تغییر بود و پرینت همچنان به کیفیت مطلوب نرسیده، شاید نیاز است که سرعت پرینت را کاهش دهید.

بیشتر بخوانید...
متریال PETG
  • سرعت پرینت را کم کنید.

وقتی زمان کافی برای خنک شدن بین لایه ها وجود نداشته باشد، ممکن است PETG دچار تاب خوردگی شود. یکی از راه های جلوگیری از این مشکل، کاهش سرعت پرینت لایه های اولیه است. بسیاری از اسلایسرها تنظیمات جداگانه ای برای سرعت پرینت لایه اول دارند. PrusaSlicer این کار را با درصدهایی از سرعت پرینت معمولی شما انجام می دهد، در حالی که Cura از مقادیر تعریف شده استفاده می کند. هر دو را می توان با توجه به نیاز تغییر داد. محدوده ایده آل بین 30 تا 45 درصد سرعت پرینت معمولی است.

با سرعت پرینت پایین تر، ممکن است متوجه شوید که قطعات این بار خیلی سریع خنک می شوند و از روی بستر جدا می شوند. در این صورت، ممکن است فن خنک کننده قطعه مقصر باشد. متوجه الگوی خاصی نشدید؟ وقتی صحبت از PETG می شود، همه چیز به خنک شدن برمیگردد.

  •  فن را خاموش کنید.
عدم چسبندگی فیلامنت پتجی petg

نگاره 3) برای PETG زحمت فن را کم کنید.

فن خنک کننده ی کم یا خاموش اغلب می تواند به پرینت PETG  کمک کند. استفاده از فن در لایه های اول می تواند آنها را خیلی سریع خنک کند و باعث تاب خوردگی شود.

در حالی که برخی از افراد اصلاً از فن خنک کننده برای PETG  استفاده نمی کنند، ممکن است برای قسمت های اورهُنگ به آن نیاز پیدا کنید.. خوشبختانه اکثر اسلایسرها دارای تنظیمات فن اختصاصی برای لایه های اولیه هستند. خاموش کردن کامل فن حداقل برای لایه های اولیه بی خطر است، اگر قبلاً به طور پیش فرض انجام نشده باشد.

  • پلیت پرینت مناسب انتخاب کنید.

گاهی اوقات به نظر می رسد دستکاری تنظیمات، کار به جایی نمی برد. در این مواقع، استفاده از سطح مناسب می تواند راه حل بسیاری از مشکلات چسبندگی لایه اول باشد. همه چیز از استفاده از پلیت های مختلف ساخت تا جفت کردن آنها با چسب ها می تواند به شما در این مسیر کمک کند.

گلس یا PEI

در حالی که سطوحی مانند شیشه ممکن است برای برخی سازندگان نتایج خوبی به همراه داشته باشد، PEI به طور کلی بهترین سطح ممکن برای  PETG است. هنگامی که گرم می شود، سطح بافت دار  PEI محکم به پرینت میچسبد. هنگامی که سرد می شود، بدون نیاز به نیروی زیاد پرینت را آزاد می کند. با این حال، حفظ و نگهداری از ورق  PEI بسیار مهم است، زیرا چربی پوست یا گرد و غبار می تواند چسبندگی را مختل کنند. پاک کردن مرتب سطح با ایزوپروپیل الکل و یک پارچه میکروفایبر در این مواقع به خوبی جواب می دهد.

از سوی دیگر، سطوح شیشه‌ای به احتمال زیاد باعث چسبندگی بیش از حد می‌شوند، که جداسازی پرینت را مشکل میکند. تمیز کردن منظم سطوح شیشه نیز ضروری است. با تمیز نگه داشتن سطح، گاهی اوقات می توانید به طور کلی از استفاده از چسب اجتناب کنید.

چسب ها

گاهی اوقات PEI  یا شیشه هم راه چاره نیستند. اگر اینطور است، می توانید به چسب ها روی بیاورید. راه حل های متداول شامل نوار نقاش آبی، چسب های محلول در آب یا محلول آب و شکر برای ایجاد چسبندگی جزئی به صفحه ساخت می باشد.

همچنین می توانید به سراغ محصولات تجاری اختصاصی مانند 3D Gloop!  بروید که به طور خاص برای  PETG فرموله شده است.

به علاوه، می توان از کاغذ سنباده برای زبر کردن سطح PEI  یا شیشه استفاده کرد. این کار را باید با مسئولیت خودتان انجام دهید، زیرا باعث خراش دائمی سطح  PEI یا شیشه می شود.

  • برای طرح، لبه در نظر بگیرید.

در نهایت، یکی از ساده ترین راه حل ها را برای چسبندگی بهتر PETG یک رَفت یا لبه است! یک لبه (brim)، خطوطی از فیلامنت را در اطراف پرینت ایجاد می کند تا سطح تماس با صفحه ساخت را افزایش دهد. رَفت (raft) هم پلتفرمی را فراهم می کند که روی صفحه ساخت پرینت می شود و سپس قطعه بالای آن پرینت می شود. افزایش سطح ممکن است به بهبود چسبندگی کمک کند، با این حال، می تواند منجر به تاب برداشتن بیشتر شود. بهتر است قبل از استفاده از لبه ها یا رَفت، مشکلات تاب برداشتن را با ارزیابی تنظیمات دما برطرف کنید. علاوه بر رفع مشکلات چسبندگی بستر، هر دو گزینه ی رَفت و لبه مزایای دیگری نیز دارند. هنگامی که با سایر راه حل های ذکر شده در این مقاله ترکیب می شوند، می توانند برای تمیز کردن و آماده سازی نازل نیز عالی باشند و منجر به فینیشی تمیزتر روی پرینت های شما شوند!

منبع: all3dp.com

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *